12 - Hristiyan

B. Rab’be İtiraf (12. Bölüm)

12:1-9 11 ve 12. bölümler arasında yaklaşık bir yıl bulunduğuna inanılır. Bu süre zarfında Rab’bin eli Davut’un üzerindeydi; 32 ve 51. Mezmurlar’da Davut’un ruhsal mücadelesi tanımlanır. Peygamber Natan, kendisine bir benzetme anlatarak nasıl karar verilmesi gerektiğini sordu: “Zengin bir adam gelen konuğuna yemek hazırlamak için birçok koyunundan birini kesmeye kıyamadı. Yoksul birine ait olan kuzuyu alarak kesti ve konuğuna yemek hazırladı.” Davut başkalarının günahlarını kendisininkinden daha kolay yargılayabiliyordu. Öfkeyle bu adamın kuzuya karşılık dört katını ödemesi ve günahı nedeniyle ölmesi gerektiğini söyledi. Natan hiç çekinmeden Davut’a, “O adam sensin! Tanrı sana lütufkâr davrandı, seni kral yaptı, varlıklı kıldı, yüreğinin arzuladığı her şeyi sana verdi. Ama sen Bat-Şeva’yı kocasından aldın ve sonra suçunu örtmek için kocasını öldürdün” dedi.

12:10-14 Sonra kralın üzerine gelecek olan yargı bildirildi: “Çocukları kendisi için üzüntü kaynağı olacaklardı. Ailesi kanlı çekişmeler sonucu parçalanacaktı. Karıları kendisinden çalınarak herkesin önünde tecavüze uğrayacaklardı (bkz. 2Sa.16:22). Günahlı eylemi herkes tarafından bilinecekti. Davut tövbe etti ve Tanrı’ya karşı hareket ettiğini söyleyerek günahını itiraf etti. Morgan şu yorumu yapar:

Bir adam günahını içtenlikle itiraf ederse ondan kurtulur. Bu itiraf, Tanrı’nın günahı kaldırmasını mümkün kılar. ¹

Natan Davut’a, günahının cezasının bağışlandığını bildirdi – ölmeyecekti. Ama günahının sonuçları onu izleyecekti. Aslında günahının dört katını ödemek zorunda kalacaktı (Çık.22:1). Benzetmedeki zengin adam hakkında verilen bu kararı kendisi buyurmuştu: Bebek ölecekti; Avnon öldürülecekti (13. bölüm); Avşalom katledilecekti (18. bölüm); Adoniya öldürülecekti (1Kr.2).

12:15-23 Bebek hastalandığında, Davut dua ve oruçla yüz üstü yere kapandı. Çok acı çekiyordu. Ama bebeğin öldüğünü öğrendikten sonra kalktı ve yemek yedi, bebeğin geri dönemeyeceğini, ama kendisinin öldüğü zaman bebeğin yanına gideceğini açıkladı. 23. ayet bebeklerini ve genç çocuklarını kaybeden anne ve babalar için büyük bir teselli kaynağıdır.

Matthew Henry şu yorumu yapar:

İmanlı anne babalar çocukken ölen evlatlarıyla ilgili sağlam bir umuda sahiptirler; diğer dünyada canları kurtulacaktır; çünkü vaat bizler ve tohumlarımız içindir. Vaat, çocuklar gibi kendi kapılarını sürgülemeyenler için yerine getirilecektir. ²

Hesap verecek yaşa ulaşmadan önce ölen çocukların cennete gideceklerine inanabiliriz, çünkü İsa şöyle dedi: “Göklerin Egemenliği böylelerinindir” (Mat. 19:14).

Davut’un, Tanrı’nın karakteriyle ilgili derin bir anlayışa sahip olduğu, Tanrının yargısına verdiği karşılıktan bellidir. Vuruş gelmeden önce Yahve’nin merhamet Tanrısı olduğunu bilerek dua etti. Vuruştan sonra Yahve’nin doğruluk Tanrısı olduğunu bilerek tapındı. Geride kalanları Tanrı disiplinini kabul ederek unuttu ve önündeki geleceğe baktı. Umutsuzluğa kapılmadı, çünkü Tanrı’nın onu yine de bereketleyeceğini biliyordu. Haklıydı da!

12:24-25 Bat-Şeva diğer oğlu Süleyman’ı doğurdu; Süleyman babasından sonra kral olacaktı. Peygamber Natan aracılığıyla Tanrı çocuğa ikinci bir isim verdi: Yedidyah (Rab tarafından sevilen).

12:26-30 Davut’un günahı nedeniyle 11:1’de kesintiye uğrayan öykü, Rabba Kenti’ne karşı girişilen saldırıya geri döner. Yoav kentin bir bölümünün dışında tümünü ele geçirmiş gibidir. (Josephus ³ ve bazı çeviriler, Yoav’ın kentin su kaynaklarını ele geçirdiğini ve böylelikle kentin daha çabuk teslim olmasını sağladığını yazar). Yoav sonra gelip işi bitirmesi için Davut’u çağırır, böylelikle zaferin tüm onurunu ona verir. Yoav açısından bu dikkat çekici bir eylemdir. Yoav, ne yapacağı önceden bilinmeyen bir kişiydi. Bazen doğru bir karakter sergilerdi. Ama geneldeki davranışı kurnaz, acımasız ve kötüydü. Davut Rabba’yı ele geçirdi ve 34.5 kilo ağırlığında altın bir taçla, ayrıca birçok yağma malla ödüllendirildi.

12:31 Kutsal Kitap araştırmacıları, son ayetin, Davut’un Ammon halkına verdiği zalim ⁴ cezayı mı, yoksa el aletleriyle yapılan işçilik ya da endüstriyel köleliği mi tanımladığı konusunda anlaşamazlar. Sonuncusu, Davut’un, düşmanlarına davranış biçimine daha çok uymaktadır.

Kutsal Kitap

1 RAB Natanı Davuta gönderdi. Natan Davutun yanına gelince ona, ‹‹Bir kentte biri zengin, öbürü yoksul iki adam vardı›› dedi,
2 ‹‹Zengin adamın birçok koyunu, sığırı vardı.
3 Ama yoksul adamın satın alıp beslediği küçük bir dişi kuzudan başka bir hayvanı yoktu. Kuzu adamın yanında, çocuklarıyla birlikte büyüdü. Adamın yemeğinden yer, tasından içer, koynunda uyurdu. Yoksulun kızı gibiydi.
4 Derken, zengin adama bir yolcu uğradı. Adam gelen konuğa yemek hazırlamak için kendi koyunlarından, sığırlarından birini almaya kıyamadığından yoksulun kuzusunu alıp yolcuya yemek hazırladı.››
5 Zengin adama çok öfkelenen Davut Natana, ‹‹Yaşayan RABbin adıyla derim ki, bunu yapan ölümü hak etmiştir!›› dedi,
6 ‹‹Bunu yaptığı ve acımadığı için kuzuya karşılık dört katını ödemeli.››
7 Bunun üzerine Natan Davuta, ‹‹O adam sensin!›› dedi, ‹‹İsrailin Tanrısı RAB diyor ki, ‹Ben seni İsraile kral olarak meshettim ve Saulun elinden kurtardım.
8 Sana efendinin evini verdim, karılarını da koynuna verdim. İsrail ve Yahuda halkını da sana verdim. Bu az gelseydi, sana daha neler neler verirdim!
9 Öyleyse neden RABbin gözünde kötü olanı yaparak, onun sözünü küçümsedin? Hititli Uriyayı kılıçla öldürdün, Ammonluların kılıcıyla canına kıydın. Karısını da kendine eş olarak aldın.
10 Bundan böyle, kılıç senin soyundan sonsuza dek eksik olmayacak. Çünkü beni küçümsedin ve Hititli Uriyanın karısını kendine eş olarak aldın.›
11 ‹‹RAB şöyle diyor: ‹Sana kendi soyundan kötülük getireceğim. Senin gözünün önünde karılarını alıp bir yakınına vereceğim; güpegündüz karılarının koynuna girecek.
12 Evet, sen o işi gizlice yaptın, ama ben bunu bütün İsrail halkının gözü önünde güpegündüz yapacağım!› ››
13 Davut, ‹‹RABbe karşı günah işledim›› dedi. Natan, ‹‹RAB günahını bağışladı, ölmeyeceksin›› diye karşılık verdi,
14 ‹‹Ama sen bunu yapmakla, RABbin düşmanlarının Onu küçümsemesine neden oldun. Bu yüzden doğan çocuğun kesinlikle ölecek.››
15 Bundan sonra Natan evine döndü. RAB Uriyanın karısının Davuttan doğan çocuğunun hastalanmasına neden oldu.
16 Davut çocuk için Tanrıya yalvarıp oruç tuttu; evine gidip gecelerini yerde yatarak geçirdi.
17 Sarayın ileri gelenleri onu yerden kaldırmaya geldiler. Ama Davut kalkmak istemedi, onlarla yemek de yemedi.
18 Yedinci gün çocuk öldü. Davutun görevlileri çocuğun öldüğünü Davuta bildirmekten çekindiler. Çünkü, ‹‹Çocuk daha yaşarken onunla konuştuk ama bizi dinlemedi›› diyorlardı, ‹‹Şimdi çocuğun öldüğünü ona nasıl söyleriz? Kendisine zarar verebilir!››
19 Davut görevlilerinin fısıldaştığını görünce, çocuğun öldüğünü anladı. Onlara, ‹‹Çocuk öldü mü?›› diye sordu. ‹‹Evet, öldü›› dediler.
20 Bunun üzerine Davut yerden kalktı. Yıkandı, güzel kokular sürünüp giysilerini değiştirdi. RABbin Tapınağına gidip tapındı. Sonra evine döndü ve yemek istedi. Önüne konan yemeği yedi.
21 Hizmetkârları, ‹‹Neden böyle davranıyorsun?›› diye sordular, ‹‹Çocuk yaşarken oruç tuttun, ağladın; ama ölünce kalkıp yemek yemeye başladın.››
22 Davut şöyle yanıtladı: ‹‹Çocuk yaşarken oruç tutup ağladım. Çünkü, ‹Kim bilir, RAB bana lütfeder de çocuk yaşar› diye düşünüyordum.
23 Ama çocuk öldü. Artık neden oruç tutayım? Onu geri getirebilir miyim ki? Ben onun yanına gideceğim, ama o bana geri dönmeyecek.››
24-25 Davut karısı Bat-Şevayı avuttu. Yanına girip onunla yattı. Bat-Şeva bir oğul doğurdu. Çocuğun adını Süleyman koydu. Çocuğu seven RAB Peygamber Natan aracılığıyla haber gönderdi ve hatırı için çocuğun adını Yedidyah koydu. gelir.
26 Bu sırada Ammonluların Rabba Kentine karşı savaşı sürdüren Yoav, saray semtini ele geçirdi.
27 Sonra Davuta ulaklar göndererek, ‹‹Rabba Kentine karşı savaşıp su kaynaklarını ele geçirdim›› dedi,
28 ‹‹Şimdi sen ordunun geri kalanlarını topla, kenti kuşatıp ele geçir; öyle ki, kenti ben ele geçirmeyeyim ve kent adımla anılmasın.››
29 Davut bütün askerlerini toplayıp Rabba Kentine gitti, kente karşı savaşıp ele geçirdi.
30 Ammon Kralının başındaki tacı aldı. Değerli taşlarla süslü, ağırlığı bir talantfı altını bulan tacı Davutun başına koydular. Davut kentten çok miktarda mal yağmalayıp götürdü.
31 Orada yaşayan halkı dışarı çıkarıp testereyle, demir kazma ve baltayla yapılan işlerde, tuğla yapımında çalıştırdı. Davut bunu bütün Ammon kentlerinde uyguladı. Sonra bütün ordusuyla birlikte Yeruşalim’e döndü.

1. G. Campbell Morgan, Searchlights from the Word, s.91.

2. Henry, “Samuel,” II:504.

3. Flavius Josephus, The Works of Josephus, Peabody, MA: Hendrickson Publishers, 1987, s.193.

4. Keil ve Delitzsch, anlamın daha zalim olanının doğru olduğuna ve gerçeklerin, yeniden çevrildiklerinde yumuşatılmamaları gerektiğine inanırlar. Yine de, cezanın ya yalnızca tutsak edilmiş savaşçılar ya da Rabba Kenti’nin iç kalesindeki erkek nüfus arasında bölüştürüldüğünü düşünürler (“Samuel,” VII:396).