2. Yiftah’ın İsrail’i Savunması (11:1-28)11:1-3 Bu ayetlerdeki kilit isim Yiftah’tır. Yiftah’ın yiğit bir savaşçı ve bir fahişenin oğlu olduğu söylenir. Kendi halkı tarafından reddedildikten sonra, Tov ülkesine yerleşti (büyük olasılıkla Suriye); orada çevresinde toplanan serserilere önderlik etti. 11:4-11 Gilat’ın ileri gelenleri Yiftah’tan, Ammonlular’a karşı İsrail ordularına önderlik etmesini istediler; düşmanı yendiği taktirde kendisini baş olarak kabul edeceklerini vaat ettiler. Yiftah bazı açılardan bize Rab İsa’yı hatırlatır: Rab İsa’nın doğumu kardeşleri tarafından şüpheli görülerek onlar tarafından reddedilmişti. Tutsak edildiklerinde onu hatırladılar ve kurtarıcıları olarak çağırdılar; Gilatlılar’a yardım etmeyi kabul etmekle Yiftah, onların kurtarıcısı olmayı kabul etmiş oldu. Ama aynı zamanda onların efendisi olma isteğinde de ısrarlı davrandı. 11:12-28 Yiftah’ın ilk eylemi, Ammon Kralı’na saldırganlığını anlaması için bir fırsat tanımak üzere elçiler yollamak oldu. Kral, İsrail’in ülkesini elinden almasından yakındı. Ulus Mısır’dan Kenan’a yürüdüğünde ülkesini elinden almışlardı. Yiftah bunun kralın anlattığı gibi olmadığını açıkladı. Rab, halkından Yahudiler’in uzaktan akrabaları olan Edomlular’la (Yas.2:4, 5), Moavlılar’la (Yas.2:9) ya da Ammonlular’la birleşmemelerini istemişti (Yas.2:19). Bu nedenle, İsrailliler Edom ve Moav ülkelerinin çevresinden geçtiler. Ammon topraklarına geldiklerinde, bu toprakların daha önceden kralları Sihon olan Amorlular tarafından ele geçirilmiş olduğunu gördüler. İsrail, Amorlular’ı bozguna uğratarak bu ülkeye sahip oldu. Ammon Kralı ülke üzerindeki iddiasından vazgeçmeyi reddettiğinden, Yiftah savaş hazırlığına başladı. 3. Yiftah’ın Andı (11:29-40)Yiftah savaşa gitmeden önce, üzerinde hiç düşünmeden bir ant içti; eğer evine zaferle dönerse, kendisini karşılamak için evinin kapısından ilk çıkan kişiyi Rab’be adayacaktı. Rab ona Ammonlular’a karşı zafer verdi. Yiftah evine döndüğünde onu karşılamak için kapıdan ilk olarak kızı çıktı. Yiftah verdiği söz nedeniyle kızını Rab’be sundu. Burada, Yiftah’ın kızına ne yaptığı konusunda hatırı sayılır bir anlaşmazlık mevcuttur. Görüşlerden biri, onun kızını öldürdüğü ve yakmalık sunu olarak Rab’be sunduğudur. Bu belki de metnin en açık yorumudur (Her ne kadar insan sunusu fikri iğrenç olsa da ve Tanrı tarafından onaylanmasa da…) (Yas.18:9-14). Kurban edilen yalnızca hayvanlardı; insanlar adandıklarında para aracılığıyla kefaretle kurtarılırlardı (Çık.13:12, 13; Lev.27:1-8). Diğer görüş ise, Yiftah’ın kızını Yehova’ya ömür boyu bir bakire olarak hizmet etmek üzere sunduğudur. Bu görüşü savunanlar, Yiftah’ın andının evinin kapısından ilk çıkacak olan… “Rab’be adanacaktır. Onu yakmalık sunu olarak sunacağım” ayetini kaynak gösterirler (31. ayet). 37-39. ayetlerde, bakirelik fikri desteklenir. Her iki durumda da alacağımız ders, vaatte bulunurken acele etmememiz gerektiğidir. |
Kutsal Kitap
1 Yiftah adında yiğit bir savaşçı vardı. Bir fahişenin oğlu olan Yiftahın babasının adı Gilattı. |