İ. Yargıçlar ve Krallar (17. Bölüm)17:1 Kurban edilecek hayvanlar kusursuz olmalıydı. Bu hayvanlar, günahsız ve lekesiz Tanrı Kuzusu’nun bir simgeleriydiler. 17:2-7 Putperestlikle suçlanan kişinin durumu araştırılacaktı. Bu konuda iki ya da üç tanığın varlığı gerekliydi. Eğer kişinin suçluluğu kanıtlanırsa, taşlanarak öldürülecekti. 17:8-13 Eğer topluluğun ileri gelenleri tarafından çözülmesi zor olan yasal sorunlar doğarsa, bu sorunlar yargıç önüne götürülmeliydi. 17:9’u, 17:12 ve 19:17 ile karşılaştırdığımızda, bu zor davaları dinleyen bir kâhinler ve yargıçlar grubu bulunduğunu anlıyoruz. Başkâhin ve baş yargıç, saygın önderlerdi. 12. ayette kullanılan ifadeler bu noktaya açıklık getirmektedir. Bu mahkeme, tapınağın bulunduğu yerde toplanırdı. Mahkemenin kararına uyulurdu; bu mahkeme, İsrail’in Anayasa Mahkemesi’ydi. Eğer sanık, kâhini ya da yargıcı dinlemeyi reddederse öldürülürdü (12, 13. ayetler). 17:14-20 Tanrı, halkının bir kral istediğini önceden biliyordu ve böyle bir önderde şu özelliklerin bulunmasını şart koştu:
Altın günlerinde İsrail’i yöneten Süleyman, bu kuralların hemen hemen hepsine karşı geldi; hem kendisinin hem de krallığının yıkımını hazırlamış oldu (1Kr.10:14 – 11:10). |
Kutsal Kitap1 ‹‹Tanrınız RABbe herhangi bir özürü, kusuru olan sığır ya da koyun kurban etmeyeceksiniz. Tanrınız RAB bundan tiksinir. |